Mijn eerste duikervaring heb ik opgedaan toen ik een jaar of 12 was. In het plaatselijke dorpszwembad werd een snorkelcursus aangeboden, maar ik bleek uiteindelijk de enige cursist te zijn. De cursus is toch doorgegaan en na een paar lessen vroeg de instructeur of ik het leuk zou vinden een keertje echt te duiken. Ik had geen idee, maar ik was wel nieuwsgierig en ben (nog steeds) wel in voor nieuwe dingen, dus ik zei ja. De volgende les had hij zijn duikuitrusting meegenomen en heb ik mijn eerste proefduik gemaakt. Er waren nog wat lessen van de snorkelcursus over en die zijn ingevuld met perslucht. Een jaar of 6 later heb ik mijn eerste buitenwater ervaring opgedaan met een proefduik in een zoetwaterplas, bij de duikschool van een aangetrouwd familielid. Mijn enthousiasme was er zeker niet minder van geworden, maar ik stond ook op het punt om te gaan studeren, dus geld was wel een probleempje. De min of meer vergeten duikervaring werd in 2005 ineens nieuw leven ingeblazen toen ik naar Bever Zwerfsport in de Globe (Den Haag) moest om wat dingen te kopen voor een geplande vakantie. Bij binnenkomst keek in zo het zwembad in van de duikschool Holland Diving, en dacht: dat kan ik nu WEL gaan doen! Na mijn vakantiespullen gekocht te hebben de duikschool in gelopen en een aanmeldformulier voor de SSI Open Water Diver cursus ingevuld. De vakantie is niet doorgegaan, maar in november 2005 had ik wel mijn Open Water Diver cursus afgerond. Daarna is verder gegaan met een paar jaar lang tamelijk fanatiek duiken (50 tot 70 duiken per jaar), vervolgopleidingen, DiveCon (SSI equivalent van PADI Divemaster), een zeer geslaagde Stress en Rescuedag georganiseerd waar Vincent en Jeroen nog steeds met enigszins klamme handen aan terugdenken. In 2010 een cross over gedaan van SSI naar PADI en mijn Open Water Diver Instructor opleiding afgerond. In 2012 door Jeroen en Vincent gevraagd of ik mee wilde doen met een nieuw avonduur dat ze aan wilden gaan: het oprichten van een duikschool (MaiDiving). Inmiddels duik ik door werk en een gezin een stuk minder, maar de lol en het plezier is er nog volop. Misschien geniet ik nu zelfs wel nog meer van de duiken die ik maak, omdat het minder vanzelfsprekend is dat ik onderwater ben. Wie een kijkje neemt in mijn logboek, ziet naast wat ongebruikelijke duiklocaties (bijvoorbeeld Lake Michigan) er ook een paar “rode draad” buddies” zijn: Ron, Vincent en Jeroen. Naast nieuwe ervaringen opdoen hoort het er natuurlijk ook bij om af en toe wat “oude” duikavonturen op te rakelen. Duiken is voor mij aantrekkelijk door de rust onderwater, het schijnbaar gewichtloos kunnen zweven en je hoeft je maar met één ding bezig te houden: duiken.

Mathijs de Wit