1985, de eerste keer dat ik nadrukkelijk nadacht om te gaan duiken, ik was 23. Op elke vakantie dacht ik na of ik daar zou willen duiken. In Indonesië spraken ze onvoldoende Engels om het goed te begrijpen, in Kenia vertrouwde ik de apparatuur niet en zo was er elke keer wel een reden om niet aan de introductie duik te beginnen. In 1999 kwam ik, dus weer 14 jaar later en eigenlijk 14 jaar te laat, bij een duikschool terecht op de Dominicaanse Republiek. Het was een Nederlandse duikschool en daar maakte ik mijn eerste duik; fantastisch!!! Bananen mee om de vissen te voeren, dat is in 2020 zeker niet meer Aware.

Direct daarna terug in Nederland mij aangemeld bij Holland Diving om een open watercursus te gaan beginnen. Dit was volgens het SSI systeem (één van de drie meest gegeven opleidingen in Nederland naast PADI en NOB). Tot 2004 alleen maar vakantie duiken gemaakt in Mexico, op Hawaï, in Egypte en nog wat van die tropische plekken.
Daarna doorgegaan in Nederland met Advanced, zo’n 17 specialties gedaan en vanaf 2006 de bevoegdheid gekregen om les te gaan geven. Potverdikkeme wat bleek Nederland toch veel meer te bieden hebben dan ik in eerste instantie dacht. Of het nu de Vinkeveense plassen waren, de Grevelingen of de Oosterschelde of zelfs de Galderse meren hadden meer te bieden dan ik in eerste instantie dacht. Water in Nederland ziet er van boven donker uit maar dat valt onder water best mee.

De nog niet alom bekende anekdote nog even tussendoor; in 2006 ontmoette ik Jeroen en Vincent die zich hadden gemeld voor een introductie duik. 14 jaar later nog steeds op een supergave wijze aan elkaar verbonden, nu via MaiDiving! Oh ja……En ook in 2010 mocht ik de introductie duik doen van Marga, ze vond het wel interessant maar moest een drempel over. Nou die drempel is ze in de afgelopen 10 jaar meerdere keren over gegaan. Ze is inmiddels assistent instructeur!

Wat is er nou feitelijk zo gaaf aan duiken? Je moet vrij veel doen in de voorbereiding van zo’n duik, spullen bij elkaar zoeken, checken of je alles hebt en goed onderhouden is, in de auto stappen en een behoorlijke afstand rijden, alles opbouwen, de zeer noodzakelijk en feitelijk verplichte buddy check en denk nou niet dat het daarna pas begint. Alles wat ik hiervoor heb beschreven is onderdeel van een avontuur. Vanuit mijn management rol gaat het vaak over de PDCA cyclus: Plan, do, check, act……In de duikwereld is dat precies hetzelfde. Als je die volgorde boven en onder water goed aanhoudt kom je in een wereld terecht waar de rust optreedt, je hoort je eigen ademhaling, ziet mooie en bijzondere dingen en hebt een buddy met wie je dat kunt delen.

Ik vergelijk voor cursisten vaak het leren duiken met het leren autorijden. De eerste keer dacht je dat sturen, schakelen, koppelen, remmen, in drie spiegels kijken, tien voor twee en een man of vrouw die naast je ook nog zat te praten nooit te leren viel. Zoals velen weten kwam dat uiteindelijk wel goed. Met duiken is dat niet veel anders; de cursussen zoals wij die bij Maidiving geven zijn gefaseerd opgebouwd, kunnen aangepast worden aan jouw leertempo en indien gewenst of nodig is ook individuele (extra) aandacht/ les een optie. We kunnen het allemaal leren, echt!

Ik wens jullie alvast een enjoyable experience en education!

Groet van Ron

24 mei 2008, Zevenhuizerplas : Jeroen en Vincent weerhouden mij tijdens een rescue cursus (de leukste voor de gespeelde slachtoffers) om mijn – zojuist bewusteloos aan de kans gebrachte buddy – te “redden”.