Dag 6; deel 1/2, vrijdag 0311 ochtend-middag:
Er blijven nog maar een paar actieve duikers over (Marco 01+02 en Eric; Ron bleef achter in zijn appartement/bed wegens een onverwachts mindere fysieke gesteldheid en de anderen maken een trip naar Barcelona??); de locatie Ferranelles werd nu aangedaan en het werd
misschien wel de mooiste duik van de hele week (dit natuurlijk ook om de anderen mieters jaloers te maken); prachtig zicht en veel vis … 25-30 groupers en nu ook weer veel Flabelina’s … voor de lezers nu weer een andere soort, anders wordt het eentonig. Eric levert een prestatie door ondanks de stroming en deining (hij heeft dit nog niet eerder ervaren) een zeer stabiele duik te maken; de Marco’s zijn zeer onder de indruk!
Doel van de reis naar Barcelona was (naast het winkelbezoek) natuurlijk de Sagrada Familia; het meest indrukwekkende ontwerp van architect Antonio Gaudi, dat spontaan werd bezocht en waardoor helaas alleen de buitenzijde kon worden bekeken … jammer dit nu weer; de buitenzijde is fabelachtig ingenieus, doch de binnenzijde hiervan een exponent met bijna sprookjesachtige indrukken!
Ondertussen zijn al heel vroeg in de ochtend Jeroen en Marga op weg gegaan om het Spaanse te verruilen voor
het Franse middels een tussenstop in Vierzon; bij vertrek worden zij hartelijk uitgeleide gedaan onder het toestoppen van nog wat ontlastende ballast … wat kan er toch veel in zo’n C4! Op weg terug richting Clermont de Ferrand, het gebied van de Roquefort (een fantastische blauw geaderde geitenkaas) doorsnijden zij een wolkendek, waaruit tamelijk veel regen valt bij een temperatuur van~4 graden
en stoppen bij een fenomenaal ontwerp van architect Norman Foster, onder andere ontwerper van Centre Pompidou in Parijs, een indrukwekkend staaltje van constructivistische architectuur Viaduct de Millau; een fantastische ervaring!
Er is geen keuze tussen de kleurrijke stilte van het duiken, het bezichtigen van adembenemende architectuur of het doorkruisen van Frankrijk. Het landschap doorsnijden door massieve bergformaties en langs stille gevels op dicht langs de snelweg staande huizen, genietend van wat de Auvergne naast zoveel andersoortige kazen en Rhone-wijnen te bieden heeft.. dromerige dorpen met op uiterste rotsformaties gebouwde bijna onmogelijke objecten, ondertussen luisterend naar Crowded House ‘don’t dream it’s over’ … onze vakantie is nog lang niet voorbij!
De duikers hebben op voorslag van Thijs (kennelijk met enige voorkennis) een buitengewoon gezellig avondje in een naast Rosamar gelegen Italiaans restaurant, dat voor de meeste als ‘eindelijk een restaurant met klasse’ werd ervaren … waarschijnlijk heeft dit te maken met de pizza-omvang, die voor bescheiden mensen als astronomisch wordt aangeduid, doch door Thijs als redelijk vullend aangemerkt.
