1e duikdag (zondag 15 juni)
De eerste wekkers brachten iedereen weer in het land der levenden. Wat bij sommigen heel makkelijk gaat en bij anderen toch best een uitdaging blijkt. Een goed, maar vlug ontbijt en hop richting duikcentrum om het verplichte papierwerk af te ronden. Je hebt altijd koekenbakkers die hun medisch formulier vergeten en dus daar alles nog moeten invullen, zelfs instructeurs! Gelukkig beschikt Unisub, waar we weer te gast zijn, over genoeg ervaring zodat dit binnen een handomdraai voor elkaar is.
De duiken vandaag zijn aan de Montgri kust. Op de Medeseilanden mag alleen gedoken worden door gebrevetteerde duikers. Gekozen werd voor de duikspot Negre del Falaguer. Dat begint voor sommigen een beetje het Vinkeveen van Estartit te worden. Voor onze Open Water Divers in opleiding was het toch een hele uitdaging en werd dus met de nodige spanning uitgekeken naar wat hen te wachten stond. Onze charterboot ligt nog altijd op zijn vertrouwde plek in de haven. Onze spullen worden voor ons per bus daarheen gebracht. Zelf kiezen we voor de wandeling naar de ligplaats. Het weer is aangenaam, toch ietwat benauwd met af en toe een spetje dat de naam regen niet waardig is. Weinig wind dus de zee ligt er redelijk strak bij. Prima weer om te duiken dus!
Op de boot is de eerste dag altijd druk. Iedereen moet zijn gear optuigen en zijn plekkie vinden. Er was ook een andere groep aan boord van andere nationaliteit met dezelfde drie kleuren in de vlag als de onze. Net als wij zijn ze druk en ze fluiten bijna allemaal een gezellig deuntje. Kennelijk hebben zij een groepsnummer omarmd.
Op de reis richting el Negre del Falaguer bleek toch niet iedereen zeebenen te hebben. Allemaal nog goed onder controle te houden vanwege de relatief rustige zee. Maar bij de volgende tocht toch maar een pilletje voor sommigen.
De kapitein op de boot en degene die de briefing van de duikspot doet is vandaag onze oude vertrouwde Willy. Mooie vent, lekker duidelijk en iedereen wist dus snel wat de regels op de boot zijn en hoe de duikspot in elkaar zit. Ja en dan is het ineens echt voor onze Open Water Divers. Spanning loopt nog verder op – je blijft toch wel bij me he, ik laat je geen seconde alleen! Diepe zucht – gear aan – lopen naar het duikplatform – nog een diepe zucht – masker op, vinnen aan, ‘je kunt dit’ – afsprong – hoofd in het water – ‘oh wat is het hier mooi’ – vette grijns, maar nog steeds grote ogen. Uitloden – toch maar wat kilootjes erbij – ja nu lukt het wel – oké daar gaan we dan. Als een volleerd duiker daalt ze met me af, remt ook op tijd heel netjes om de bodem te ontzien. Dan toch die buoancy onder controle krijgen – best lastig dus dat duurt even – paar keer helpen – op naar de zandplaat waar we de verplichte oefeningen kunnen doen -oh jee nu moet dat masker af – spanning loopt weer iets op – ‘rustig, neem je tijd’ – en dan hop masker af, rustig weer op, leegblazen – ‘denk aan je haar’ – dat corrigeert ze feilloos – klaar. Juichen onder water – HighFives en al!! – Op naar de CESA; moeiteloos in 1 keer. Wat een topper! De duik zit er op – goed gedaan!!
Terug op de boot gaat de spanning er pas echt uit als de cursisten onderling hun eigen ervaringen delen. Ook de anderen hebben een mooie duik gemaakt, maar er moest her en der weer ook wat gewenning plaatsvinden.
Lunchen doen we in het appartement, gewoon ieder wat hij/zij wil. En na zo’n duik gaat er altijd wel wat in. Vergeet vooral niet te drinken krijgen we onderwezen van onze reisleidster, want ook onderwater zweet je je de tandjes.
Dan weer terug naar de boot voor duik 2 van vandaag. Zelfde duikspot, andere boei om aan te leggen, dus zelfde duikspot, maar net even anders. Alsof je bij Vinkeveen links begint zullen we maar zeggen. Willy heeft ineens vrij. Engels met een Frans accent begrijpen we gelukkig ook.
Onze 4 cursisten duiken als buddyparen, hun instructeurs blijven bij hen, maar ze maken nu zelf hun duik volgens hun duikplan. Druk communicerend wordt de duik netjes volgens planning gedoken. De instructeurs moeten kennelijk nog wat aan hun conditie doen, want bijhouden is nog wel een dingetje. Na afloop maar vertelt dat je bij duiken vooral lui moet zijn en dus mag het tempo in het vervolg wel flink omlaag. Kunnen wij het ook weer volhouden.
Nadat we weer terug zijn bij de boot en boven komen: ‘gefeliciteerd met je brevet’, dik verdient! En die boodschap was er voor alle 4 de cursisten. Mooi resultaat, nu (morgen) kan het echte genieten beginnen.
Terug aan wal blijkt dat er ergens op deze aardkloot wat haantjes in botsauto’s over een circuit tuffen. En blijkbaar is dat voor de meesten van onze duikgroep een onweerstaanbare attractie. De verrichtingen van de heren zijn dan ook al joelend, vloekend en juichend gevolgd in appartement 2. Uw verslaggever koos er echter voor om de avond met zijn niet duikende zoon, die toevallig ook in Estartit op vakantie is, door te brengen en werd vergezeld door onze reisleidster.
Wat een geweldige eerste duikdag. En hoe mooi is het om cursisten hier de gelegenheid te geven hun Open Water brevet af te ronden.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!