Dit jaar reizen we weer af naar Estartit met een groep van 11 duikers. U zult het echter met een andere verslaggever moeten doen. Onze hoofdverslaggever besloot om dit keer thuis te blijven.
Begeleiding vanuit MaiDiving is zoals u van ons gewend bent tot in de puntjes verzorgd met 4 instructeurs en 1 Divemaster in opleiding.
Op het programma staan 10 duiken in het prachtige water rond de Medeseilanden en de Montgri kust. De eerste duiken zullen worden gebruikt om 4 cursisten hun Open Water af te laten ronden. Voor de wiskundigen onder ons resten dan nog 2 duikers die gewoon een mooie ervaring willen hebben. En laten dat nou net de oudste van de groep (74 jaar) en de jongste van de groep (22 jaar) zijn. Een mooi bont gezelschap dus. Alle ingrediënten voor een mooie duikreis zijn aanwezig.
Reisdag (zaterdag 14 juni)
Daar waar de helft van de groep het luchtruim kiest om met een Spaanse budgetmaatschappij richting Spanje te geraken deed de andere helft zich tegoed aan Franse tolwegkilometers. Heel handig om de nodige gear met de auto te verplaatsen zodat de meeste luchtreizigers met een simpel rolkoffertje over de luchthavens liepen.
Uw reporter kan helaas niets zeggen over de beleving van de Franse tolwegen. De vlucht daarentegen verliep lekker soepel. In Barcelona geland was het wel even zoeken waar we onze huurbus op konden pikken om de laatste kilometers richting l’Estartit te volbrengen. Maar met een transfer richting Terminal 2 en wat hulp van een Amerikaanse internetzoekmachine stonden we toch na een half uurtje naast een fraaie zwarte bus van Duitse degelijkheid. Je kent ze wel met zo’n grote zilveren ster op de voorkant. Een bus van 9 personen, maar uw verslaggever lag toch op de achterste bank helemaal platgedrukt (vorm zelf maar een beeld hoe dat was).
Laura begon nadat we op de snelweg zaten, hoopvol met haar Spotify playlist. Maar de gemiddelde leeftijd was daar toch niet helemaal tegen bestand. Dus na een paar nummers werd overgeschakeld naar gemoedelijker repertoire en lalden onze baritons vrolijk mee met Elvis en kornuiten. In the ghetto – you were always on my mind (waar bij sommigen echte emotie door klonk, mooier kan muziek niet zijn) u kent ze wel. En zo reden we na een uurtje of 2 (met plasstop, want die oude mannen houden het niet zo lang op he) l’Estartit binnen en voelde het weer als thuiskomen op het moment dat we de boulevard op reden.
De andere helft was inmiddels al gearriveerd en gesetteld in onze appartementen en dat maakt de aankomst wel wat eenvoudiger. Dus niet veel later ploften we neer op het terras van O’Malleys waar lekker werd geborreld en gegeten. Morgen een spannende dag voor sommigen (brevetteringsduiken) vandaar dat het niet heel laat werd en vroeg de manden werden opgezocht voor de broodnodige nachtrust.
