Dag 7; deel 1/2, zaterdag 0411 ochtend-middag:
In de slibstream van een copieus diner en de sluiting van UNISUB, komt bij het inpakken van koffers Thijs
erachter, dat hij zijn duikpak in het inmiddels gesloten Divecenter te drogen heeft gehangen, tja en dan … dan is
Laura er natuurlijk weer om het op te lossen; zij neemt contact op met haar vrouwelijke counterpart, die het geen
enkel probleem vindt om daarvoor nog even terug te komen … leermomentje weer Thijs, alweer want het ging ook
al mis met het antifogflesje, dat jij door jouw zus (niet) had laten inpakken … wat jij had meegekregen ontnam niet
alleen jou het zicht, doch ook dat van Marco 01, die dit óók niet had meegenomen (oh, mag ik even wat
druppeltjes van jou …)! Helaas een reis met toch een paar minpuntjes dus ??
Voor eenieder is het vroeg reveille; de meesten gaan met de auto weer op pad richting Barcelona om aldaar om
~10:30 uur richting AMS te vliegen en van afstand worden zij gevolgd door Marga en Jeroen, die via Orleans op
weg zijn naar Parijs; de périphérique aldaar (voor velen een ‘passage avec mal de tete’) wordt omstreeks 10:00
uur geslecht en kan worden koers gezet richting NL … het was geen tevoren afgesproken time-match, maar op
een uur verschil na zijn wij allemaal omstreeks 15:00 uur weer met een fantastische ervaring terug op honk!

Dag 6; deel 1/2, vrijdag 0311 ochtend-middag:
Er blijven nog maar een paar actieve duikers over (Marco 01+02 en Eric; Ron bleef achter in zijn appartement/bed wegens een onverwachts mindere fysieke gesteldheid en de anderen maken een trip naar Barcelona??); de locatie Ferranelles werd nu aangedaan en het werd
misschien wel de mooiste duik van de hele week (dit natuurlijk ook om de anderen mieters jaloers te maken); prachtig zicht en veel vis … 25-30 groupers en nu ook weer veel Flabelina’s … voor de lezers nu weer een andere soort, anders wordt het eentonig. Eric levert een prestatie door ondanks de stroming en deining (hij heeft dit nog niet eerder ervaren) een zeer stabiele duik te maken; de Marco’s zijn zeer onder de indruk!

Doel van de reis naar Barcelona was (naast het winkelbezoek) natuurlijk de Sagrada Familia; het meest indrukwekkende ontwerp van architect Antonio Gaudi, dat spontaan werd bezocht en waardoor helaas alleen de buitenzijde kon worden bekeken … jammer dit nu weer; de buitenzijde is fabelachtig ingenieus, doch de binnenzijde hiervan een exponent met bijna sprookjesachtige indrukken!

Ondertussen zijn al heel vroeg in de ochtend Jeroen en Marga op weg gegaan om het Spaanse te verruilen voor
het Franse middels een tussenstop in Vierzon; bij vertrek worden zij hartelijk uitgeleide gedaan onder het toestoppen van nog wat ontlastende ballast … wat kan er toch veel in zo’n C4! Op weg terug richting Clermont de Ferrand, het gebied van de Roquefort (een fantastische blauw geaderde geitenkaas) doorsnijden zij een wolkendek, waaruit tamelijk veel regen valt bij een temperatuur van~4 graden

en stoppen bij een fenomenaal ontwerp van architect Norman Foster, onder andere ontwerper van Centre Pompidou in Parijs, een indrukwekkend staaltje van constructivistische architectuur Viaduct de Millau; een fantastische ervaring!

Er is geen keuze tussen de kleurrijke stilte van het duiken, het bezichtigen van adembenemende architectuur of het doorkruisen van Frankrijk. Het landschap doorsnijden door massieve bergformaties en langs stille gevels op dicht langs de snelweg staande huizen, genietend van wat de Auvergne naast zoveel andersoortige kazen en Rhone-wijnen te bieden heeft.. dromerige dorpen met op uiterste rotsformaties gebouwde bijna onmogelijke objecten, ondertussen luisterend naar Crowded House ‘don’t dream it’s over’ … onze vakantie is nog lang niet voorbij!

De duikers hebben op voorslag van Thijs (kennelijk met enige voorkennis) een buitengewoon gezellig avondje in een naast Rosamar gelegen Italiaans restaurant, dat voor de meeste als ‘eindelijk een restaurant met klasse’ werd ervaren … waarschijnlijk heeft dit te maken met de pizza-omvang, die voor bescheiden mensen als astronomisch wordt aangeduid, doch door Thijs als redelijk vullend aangemerkt.

Dag 5; deel 1, donderdag 0211 ochtend:
Op woensdagavond blikt de MDG vooruit en vast, dat iedereen behalve Marga en Jeroen zich voor een nieuwe duikdag gaan melden; als eerder aangekondigd wordt door de twee afvallers een bezoek gebracht aan het wijngoed Perelada in de plaats Peralada en ja dat is goed gespeld hoe bijzonder dat ook mag lijken … wat één lettertje al niet kan uitmaken. Een geweldige combinatie in typisch Spaanse cultuur en bijzondere wijn in het hart van de Empordà, waarvoor zij overigens eerst wel het gehele dorp moesten doorkruisen, omdat het wijngoed nét weer aan de andere zijde moest liggen. Ter plaatse werden zij gezegend door een te sporadisch regenbuitje, dat de wijnpret niet mocht drukken; een lunch zat er zeer tot teleurstelling van Jeroen wegens tijdgebrek niet is … dat werd geïmproviseerd doorgeschoven naar later op de middag. Na een excursie in de wijnshop en de onvermijdelijke aankoop van een paar prachtige wijnen al een genot op zich, werd koers gezet naar Figueres, maar daar later meer over.
De actieve duikers (lees Thijs, Sven, Marco 01+02, Laura, Hendrik, Ron en Eric) waren natuurlijk weer op tijd in de haven om alles in gereedheid te brengen voor de eerste duik; een locatiebezoek aan El Salpatxot / Guix, waar zeeleven werd gespot, waaronder zeehazen en gorgonen een hoornkoraal … geen mythologische vondst! Als gevolg van adembenemende waarnemingen en de daardoor langer afgelegde afstand, werd de duik op 69 minuten geregistreerd (ojee, 9 minuten meer dan toegestaan); Ron en Eric deden het beter … een kortere duik, maar wel met véél vis (nou ja, hoe is dat mogelijk)! Al met al was het me het ochtendje weer wel!

Dag 5; deel 2, donderdag 0211 middag:
Terwijl Marga en Jeroen op weg zijn naar Figueres, volgt in de middag een duik naar Negre del Falaguer ; de groep is wel wat geslonken en splitst zich in tweeën … groep 1 met Marco 02, Laura, Sven en Thijs en groep 2 met marco 01 en Eric … Henrik en Ron laven zich aan de Spaanse natuur. Beide groepen maken naar eigen inzicht een andere duik, waardoor de eerste groep een langere en diepere duik maakt van ~60 minuten en veel leven tegenkomt (murenes, scorpion fish, zeehazen én een octopus) en het tweede team korter en ondieper duikt (~40 minuten), maar wel een Flabelina slakje spot … er zijn nogal wat soorten en in dit geval werd mij helaas de kleur en uitvoering niet duidelijk gemaakt 🤓
Naast het onderwaterleven wordt ook een bijzonder object in Figueres (her)ontdekt … Teatre-Museu Dalí; hier zijn niet alleen de meest belangwekkende objecten van Salvador Dalí samengebracht, maar heeft de kunstenaar ook zijn laatste rustplaats gevonden.


Bijzonder om de tijdspanne te kunnen overzien, waarin hij van ogenschijnlijk gepruts gekomen is tot imposant werk, tot op de dag van vandaag een commercieel succes en waarvan velen niet in de laatste plaats zijn zoon José een eigen beleving hebben kunnen creëren.
De dag wordt in gezamenlijkheid afgesloten met een laatste bezoek aan restaurant Rosamar … ook weer bargezellig!

Dag 4; deel 1, woensdag 0111 ochtend:
De dag start zoals gewoonlijk rustig met koffie en een bezoek aan de boulanger; gewoon een lekker vakantieritme, maar voor de duikers is het alweer om 09:30 uur verzamelen voor de ochtendduik. Uw razende reporter besluit, naar handeling van omstandigheden (naijlende effecten van een anemie), om zijn duikmateriaal reeds op te halen voor transport … het is niet anders dan te genieten van het plezier en enthousiasme van de andere duikers én zijn plezier schuilt in het vastleggen van deze avontuurlijke dagen; terug naar gisteravond bijvoorbeeld, waarbij wij de uitbater van Rosamar zover kregen, dat hij de volledige MHG heeft willen ontvangen en met de uitgelaten sfeer was dat best wel verrassend.
De boot naar Cova de la Reina waar een geweldige duik wordt gemaakt … ook nu weer veel onderwaterleven als tandbaarzen en schorpioenvissen in prachtige kleuren!

Na afloop van deze duik neemt Marga haar duikmateriaal mee met oog op het komend vertrek vrijdag en moeten wij Thijs nog even herinneren aan de juiste benaming van een SMB (surface marker buoy) ofwel een oppervlakteboei … dit was in alle euforie even weggezakt… geeft niets; in de support van onze duikers leggen wij van alles uit.

Dag 4; deel 2, woensdag 0111 middag:
Terwijl de duikers zich om ~13:30 uur naar de boot begeven, verkennen de blog-writer en zijn muze de droge omgeving van Estartit, te beginnen bij Rosamar waarna zij flaneren over de Passeig Molinet richting Cap de la Barra met een kleine glimp op de Baai van Roses, waarna teruglopend het volgende beeld wordt vastgelegd … men kan slechter verkeren dunkt me. De boottrip richtte zich op de locatie Negre del Falaguer ;wellicht was het de vermoeidheid na het maken van vele duiken, wellicht toch eigenwijzigheid, maar soms is het terugvinden van de juiste boot best wel lastig (ondanks driftige aanwijzigingen); na toelichting bleek het ‘gewoon’ een test van andermans navigatievermogen of was het toch jeugdig bravoure … er zit een héél verhaal aan vast, maar dat ga ik u écht onthouden. Que tengas una buena tarde y nos vemos manana! 🙃🤩

Dag 3; deel 1, dinsdag 3110 ochtend:
Wij kijken terug op een prachtige dag gisteren en hopelijk wordt het vandaag weer zo’n dag … als het aan het weer ligt gaat dat prima lukken (dit in tegenstelling tot de avond … erg veel meer water kon er niet vallen).

Tja en dan een relatief rustig nachtje, althans voor degene, die zich niet al te zeer aan het fikse onweer hebben gestoord, weer een nieuwe duikochtend … nu naar Calla Callela, waarvan de beschrijving voor zich spreekt. Voor Eric deze ochtend helaas geen duik, omdat zijn gehoor na de middagduik van gisteren nog niet in oorspronkelijke stand is teruggekeerd; Ron duikt weer wel, maar is gespot met ‘lonelyness in pain’ 😰… zijn onderrug zit nog steeds niet helemaal in de plooi … en uw reizende reporter mag zich op zakelijke verplichtingen storten; u weet wel, dat van luxe- en werkpaarden. Enfin ~09:30 uur afvaart en ~11:30 uur weer terug aan de kade goed gemutst geladen met avontuurlijke informatie en de volgende plaatjes zijn daarvan een verbeelding … met dank aan Eric!!

De onderwaterwereld is prachtig, maar waar onze jonge honden de rest mee weten te imponeren … dat laat zich raden … Eric heeft hen weten te snappen en het wordt kennelijk ook als adembenemend ervaren!

Dag 2; deel 2, dinsdag 3110 middag:
De dinsdagmiddag leent zich uitstekend voor uw blog-writer om samen met de hostess van het gezelschap een ontspannend Spaans moment in te lassen; na een stevige arbeid is het goed toeven op een zonnig terras met wat tapas, waarna wij ons even niet meer uit de greep van het zonnetje laten bevrijden … gewoon genieten … dus bij Rosamar… ook een avondbezoek waard 😎
De actieve leden van de MHG (MaiDiving-Holyday-Group) passeren ons op weg naar de haven, niet geheel zonder voorkennis, op het terras alwaar wij met enige afgunst worden aanschouwd … een gevoel van ‘aapjes-kijken’ kan ik slechts met moeite onderdrukken … ons tafeltje kent dan ook een interessante vulling. Na een klein oponthoud vervolgen zij hun weg gevolg door Eric en Hendrik, die (en terecht) hun eigen tempo bepalen; iedereen behalve wij op weg naar St. Istis (volgens opgave van Laura). Op het moment van schrijven tast uw reporter volledig in het duister … St. Istis is als duiklocatie onvindbaar en ik word in de historie teruggevoerd naar Latijnse uitleg hetgeen mij geheel op een verwarrend dwaalspoor brengt … ik besluit nadere info af te wachten, doch kijk met genoegen naar de algemene informatie van Estartit … wat heeft deze prachtige plek in Spanje toch veel te bieden; teveel om in één week te bezoeken!! De bezochte locatie blijkt (na correctie) Sant Istiu en vooruit dan maar … even wat reclame voor Unisub en dat levert wederom een prachtige duikervaring op met de volgende prachtige plaatjes:

Een zichtbare happy ending van duikdag 3 en op weg naar morgen … zin in!!

Dag 2; deel 1, maandag 3010 ochtend:
De dag start vroeg met koffie, die door Marga exclusief voor ons vers heeft gezet; gisteren schoof Ron aan voor een opbeurend moment en deelde wij de pot in een poging zijn rugklachten wat te verlichten en het lijkt succesvol overigens onder toevoeging van enige medicatie … hij is gisterenmiddag mee gaan duiken en ’s avonds bij het bezoek aan La Sal Estartit was hij gezeten tussen Eric en Laura weer het haantje. De gekozen locatie La Sal Estartit (https://www.restaurantlasal.com/es/) bleken wij (M+M+J) al eerder te hebben bezocht; de bediening (you know, the man with the scateboard) ontving ons met veel enthousiasme en toonde zich creatief in het opbouwen van een lange tafel voor 10. Geheel spontaan schoven Waldorf and Statler hun zetels centrisch aan, doch Thijs en Sven hadden kennelijk op basis van een eerste ervaring zaterdag een meer strategische opstelling bedacht … beide aan het uiteinde van de tafel, om aldaar meer van hun prikkelende humor te laten gelden en het werkte mede door de nu gespreide input van een uitgelaten groep … ook gisteravond bleef het met dit stelletje nog héél lang gezellig 🥳🤩
Eric bleek, zo vertelde hij tijdens een gesprek met ons eerder op de middag, de mascotte van MaiDiving (Twan) goed te kennen; hij begeleidt de zorgorganisatie van Twan in technisch onderhoud en komt hem tijdens diverse klussen regelmatig tegen … tja en dan volgt er een gezellig babbeltje … daar zijn Twan en Eric wel van. En er zijn paralellen … Eric geeft aan veel afleiding en uitdaging te vinden bij MaiDiving en weet zich opgenomen en professioneel ondersteund; hoe blij zijn wij om hen dat te kunnen bieden 🙏


Bijzonder dan weer hoe werelden elkaar ontmoeten; de wereld, die wij delen, blijkt toch kleiner dan wij denken.
De dag van gisteren werd afgesloten met ‘de avond is nog jong’ en daar heeft de groep (zonder Marga en mij) gretig nog invulling aan gegeven; wellicht is het daarom nog zo rustig vanochtend. Om ~09.15 uur verzamelen wij ons voor Unisub en lopen naar de haven; daar aangekomen aan boord voor de ochtendduik en de kapitein laat mij weten, dat de locatie Negre del Falaguer het doel zal zijn, doch ik blijk hem achteraf niet op z’n blauwe ogen te kunnen geloven; de koers wordt onderweg verlegd naar Arcs del Dui … een luwe duiklocatie waar ook veel te zien is. De reden voor deze koerswijziging werd mij niet duidelijk … helder is wel, dat iedereen ontspannen heeft kunnen duiken én zowaar Ron vestigt opnieuw een persoonlijk record … duiknummer 1200 (driewerf chapeau 🤠🙌 ) … maar hij stapt niet alleen met dit feit aan wal doch ook met het bericht, dat MY Emperor Echo in de Rode Zee op een rif is gelopen en gezonken (het schip waarmee wij de vorige MaiDiveHoliday in Egypte hebben gedoken) … beide nu helaas geschiedenis😢.

Dag 2; deel 2, maandag 3010 middag:
Na de lunch, waarbij de jonge honden zich hebben gestort op zelfgemaakte pannenkoeken, fabrikaat dieptebom die zelfs Hendrik met smaak verzwelgt, ontstaat enige verwarring … hoe laat is het nu verzamelen bij de boot (?!?🧐); Laura corrigeert de mismelding … 14:00 uur in de haven en 14:30 uur afvaart. De duikersgroep wordt iets kleiner, omdat Ron meldt wegens tamelijke misselijkheid niet mee te gaan … is hier een verband te leggen met de lúnch (disclaimer van Laura; dit komt niet door haar pannenkoeken).

Met een prachtig uitzicht op de haven komen de duikers terug van een boottocht naar de Medes Eilanden, alwaar de locatie L’Embarcador del Frances werd bezochteen fantastische duikstek; de bootbriefing maakt de locatie van de boot, de duikmogelijkheden en diepten zichtbaar. Er is veel onderwaterleven gespot als murenes, zeebaarzen, barracuda’s en een zeehaas (!), dit vastgelegd uit de eerste berichten, doch beeldmateriaal zal nog wel veel extra moois zichtbaar maken. Een meer dan warme afronding van de middag, waarna wij ons voorbereiden op de avond … the pancake-eaters zijn nog redelijk afgevuld en doen het met een luchtig stokbroodje; the diehards gaan opnieuw een Spaans etablissement beproeven om dag 2 tot een passende afronding te brengen.


Onze razende reporter Jeroen doet in deze blog verslag van de duikreis naar L’Estartit. Dit doet hij door een samenvatting te schrijven van onze avonturen met behulp van zijn unieke manier van observeren. Veel leesplezier! 

Dag 0; deel 1, donderdag 19-10:
Het is toch altijd weer héél bijzonder hoe MaiDiving in staat is om voor een relatief korte duiktrip tot een illustere groepssamenstelling te komen; voor de najaarsvakantie naar Estartit hebben zich naast Laura gemeld, Marco 1 (als instructeur ook steeds in voor leuke uitdagingen), Marco 2 (aankomend Divemaster, daarna door voor instructeur en reeds meer dan bekend op de Spaanse locatie), Hendrik (fanatiek MaiDiver van het eerste uur en ook Divemaster in opleiding), Ron (instructeur; wie kent hem niet en minstens net zo fanatiek, vooral in het ‘duiken’), Jeroen en Marga (de nestor & co van MaiDiving met de remark dat Jeroen dit keer niet alleen mocht), Eric (senior MaiDiver en óp om vooral veel ontspannen ervaring te scoren) en last but not least Sven en Thijs (twee enthousiaste jonge honden met als doel het AOWD-brevet én de ploeg van enige pit te voorzien; Sven aanvliegend fysiotherapeut en Thijs bekwaam timmerman). Op deze dinsdagavond sprokkelde Laura eenieder bij elkaar; inzet om 18:30 uur een laatste briefing te geven. Voor de lezer zijn ter herinnering de voorwaarden voor een goede briefing:
• Iedereen is aanwezig en vol aandacht; Hendrik mist het startmoment … dat is dan weer jammer en de andere groepsleden raken danig afgeleid door elkaar en de koffie met cake, nog meer jammer.
• Iedereen heeft zich voorbereid; dit blijkt toch nét niet het geval … héél jammer ook.
• De instructeur heeft het woord en wordt niet onderbroken; omdat Laura ook nog een tweetal cursisten in het Divecenter moet begeleiden, mislukt ook dit aspect en voelt Marco 1 zich vrij om vast wat aan te vullen.
De aanvangssfeer is er niet minder om en met enige hindernissen kan de informatieavond zinvol worden afgesloten en eenieder zich gaan voorbereiden (toch weer in de dagen erna via WhatsApp-berichten van té kleine koffers dan wel té grote hoeveelheden in te verplaatsen materiaal … zucht 😮‍💨)

Dag 0; deel 2, donderdag 2610:
In het streven zoveel mogelijk reisindrukken op te doen en voorts tijdig op de plaats van bestemming aan te komen en daar de hostess (let op; dit kent vooral een vrouwelijke invulling) uit te hangen voor de groepsgenoten, hebben Marga en Jeroen besloten om de reis per auto te realiseren. Het opdoen van reisindrukken is uiteraard in eerste instantie ter lediging van eigen culturele lusten (meervoudig uitlegbaar), doch deze ook (ter lering ende vermaeck) te delen; vanuit een nevelig Albrandswaard ontsluiten wij een ook nog mistig Antwerpen (voor de liefhebbers onder ons te bezoeken fantastisch onderkomen van het Havenbedrijf via deze link) en dito Bruxelles, om aansluitend aan te koersen op een mentale verlichting in Reims (dé champagnestad bij uitstek, doch ook het historisch koningscentrum van Frankrijk). Na de passage van everzwijnen, harde kazen, prachtige wijnen en truffels volgt Troyes, Colombey (dit ter herinnering aan Generaal Charles de Gaulle) en komen wij uiteindelijk aan in Dijon. Het hart van de Bourgogne alwaar wij genieten van een eenvoudige B&B en lokale mosterd. Vrijdagochtend op pad om een doodvervelende autoroute te volgen richting Lyon, waar in euforie een glimp van Musee des Confluences op het netvlies wordt gebrand … zeer imposant. De onmogelijkheid om vanwege een strak reisschema richting Montpellier alhier te stoppen voelt dramatisch aan. Enfin, wij bereiken ons tweede reisdoel en betrekken onze kamer in een modern ontwikkeld B&B (strak design met oog voor detail), om vervolgens met het OV op avontuur te gaan en op aanraden van beide eigenaren bij restaurant Rosmarie  neer te strijken en ons te laven aan Franse heerlijkheden; in de Languedoc is het goed toeven en belééf je Franse leven.
Zaterdagochtend, na een petit dejeuner complet, uitgerust en voldaan richting Spaanse grens; wij rijden Estartit in een stralende middag binnen en melden ons omstreeks 14:00 uur bij de duikschool … héérlijk om er weer te zijn!!

Dag 0; deel 3, zaterdag 2810:
Eigenlijk is dit deel in vergelijking met deel 2 ronduit ennuyeux (boring) te noemen; vroeg in de auto richting AMS alwaar de resterende groep (Laura, Marco 1, Marco 2, Eric, Ron, Hendrik, Swen en Thijs) elkaar bij de incheck treffen. Wat volgt is subiet instappen (Vueling Airbus A320), zitten, misschien wat koffie en anders een hazenslaapje, aankomen op BCN (Barcelona), instappen in huurauto’s en richting Estartit, dat in een spartaans tempo wordt bereikt omstreeks 16:00 uur. En dan … dán volgt een warme, hartelijke ontvangst door de hostess en haar man met een vrolijke begeleiding naar de appartementen en het terras van O’Malleys … waar het nog lang gezellig werd. Voor een aantal speelt de reis en de opwinding elkaar weer te treffen als ook het vooruitzicht van de vakantie een doorslaggevende rol … om ~21:30 uur sluiten de luiken!

Dag 1, zondag 2910:
De kamers zijn verdeeld en wij zijn (rekening houdend met de reductie van 1 uur in de Europese tijdzone) vroeg op. Veel zicht op wat de anderen uitspoken hebben wij niet, maar het bericht dat Ron ook ouderdoms-verschijnselen vertoond bereikt ons wel en doet besluiten om het ontbijt (met verse koffie) te delen; hij daagt de groep uit om te raden waar hij last van heeft en natuurlijk lukt dat niemand behalve hijzelf.
Een eerder bezoek aan de boulanger (gelegen onder het appartement) wordt een onverwachts emotioneel moment … de eigenaresse herkent mij van de voorjaarsvakantie en wij hebben onder de aankoop van een paar heerlijk verse lekkernijen even een aangenaam contact. De ochtend vult zich met ontspannen momenten; verkenning van winkelstraatjes, wandeling op de boulevard … dat soort activiteiten.
Om 14:00 uur komt de groep in het Unisub Divecenter bij elkaar en stelt de duikkratten samen; na controle van formaliteiten en na het inladen van duikmateriaal in de bus volgt vertrek naar de boot (lopend ~7 minuten), daar alles aan boord en setjes opgebouwd … klaar voor afvaart om 15:00 uur stipt; iedereen heeft er (zei het met enige gezonde spanning) zin in.
De boot gaat voor de checkdive richting Punta Salines (L’Estartit, Massís del Montgrí – Punta Salines – YouTube, waar voor eenieder een heerlijke duik wordt gemaakt; met name Eric is euforisch en super trots … terecht, want na het behalen van zijn OWD-brevet is dit de eerste échte vrije duik en dan nog wel vanaf een boot. Ook de andere duikers komen enthousiast terug … de eerste duik zit erop en de avond is jong!

Ken jij onze DMIO’s al? 😎
PADI Divemasters In Opleiding volgen hier niet zomaar een cursus. Om de rol van recreatief duiker naar professional echt eigen te maken, lopen zij stage in het divecenter tijdens cursussen. Dit is vrijwillig en wordt aangeboden naast het curriculum, niet als vereiste. Door meer de diepte in te gaan (😉) naast de lesstof, komen zij compleet voorbereid uit de opleiding en zijn ze klaar een assisterende rol aan te nemen. Dit doen ze met plezier en passie en dat verdient een spotlight!

Randy volgde bij MaiDiving een proefduik voor een vakantie op Bonaire. Wat hem aansprak was de stilte onder water. In zijn hoofd staan zijn gedachten nooit stil, het water brengt hem zijn rust. Na de Discover Scuba Diving wilde hij graag zijn PADI Open Water behalen op Bonaire, waarop Vincent zei: ”Je kunt beter je brevet in Nederland halen. Als je hier kunt duiken, kan je overal duiken.”
Sindsdien is Randy niet meer weg te denken uit de duikersgroep en helpt regelmatig in de winkel. ”Zien dat mensen stappen vooruit maken vind ik echt geweldig. Iemand die met een paar tips al een hele verbetering laat zien in het uittrimmen bijvoorbeeld, vind ik bijzonder. Buiten dat help ik graag in het divecenter met de zomerdrukte. Je maakt jezelf echt nuttig en wordt enorm gewaardeerd in deze groep.”
Ken jij onze DMIO’s al? 😎
PADI Divemasters In Opleiding volgen hier niet zomaar een cursus. Om de rol van recreatief duiker naar professional echt eigen te maken, lopen zij stage in het divecenter tijdens cursussen. Dit is vrijwillig en wordt aangeboden naast het curriculum, niet als vereiste. Door meer de diepte in te gaan (😉) naast de lesstof, komen zij compleet voorbereid uit de opleiding en zijn ze klaar een assisterende rol aan te nemen. Dit doen ze met plezier en passie en dat verdient een spotlight!
Rodney is begonnen met duiken na een vakantie in de Dominicaanse Republiek. Tijdens het snorkelen was hij verre van onder de indruk, tot er een boot voorbij kwam waarop in grote letters stond ”SCUBA DIVING”. Zijn vriendin vertelde dat er dichtbij huis in Nederland een duikschool om de hoek zat en als Rodney iets in zijn hoofd heeft.. is zijn enthousiasme niet meer te stoppen! Eenmaal Open Water gebrevetteerd, werd hij deel van het meubilair bij MaiDiving.
”Ik voel me verbonden met de organisatie, het is niet alleen beginnende duikers helpen. Het ondersteunen van de staf als onderdeel van een team is heel leuk. De ervaring die mij het meest bij stond was tijdens een cursus, waarbij een cursist emotioneel werd. Achteraf vertelde ze dat het een geruststelling was dat ik erbij zat, door mij kreeg ze meer rust. Dat is bijzonder. Ik wil mensen laten kennismaken met een bijzondere wereld waar ik ook graag met mijn vriendin ben. Een ervaring die je kunt delen. Als ik mijn PADI Divemaster opleiding heb afgerond, wil ik vooral veel gaan gidsen in Zeeland.”
Je herkent Rodney in de winkel aan de PADI PRO in opleidingsbadge. Stuur hem ook gerust een bericht om een duik in te plannen! 😎

Ken jij onze DMIO’s al? 😎

PADI Divemasters In Opleiding volgen hier niet zomaar een cursus. Om de rol van recreatief duiker naar professional echt eigen te maken, lopen zij stage in het divecenter tijdens cursussen. Door meer de diepte in te gaan (😉) naast de lesstof, komen zij compleet voorbereid uit de opleiding en zijn ze klaar een assisterende rol aan te nemen. Dit is natuurlijk vrijwillig en wordt aangeboden naast het curriculum, niet als vereiste. Dit doen ze met plezier en passie en dat verdient een spotlight! Marco schrijft hoe hij in dit avontuur is belandt:

Anderhalf jaar geleden zat ik bij mijn maat en die zei:’ik ga naar Curaçao hè! Ik zit te twijfelen of ik daar mijn PADI Open Water ga halen of hier in Nederland.’ Nu heb ik al zo’n beetje mijn halve leven in mijn achterhoofd zitten dat ik ook wel eens wilde duiken. Dus ik gaf aan dat als hij voor Nederland koos hij me een seintje moest geven, want dan zou ik met hem mee gaan. De keuze werd direct gemaakt. En twee dagen later hadden we een duikschool gevonden die bij ons wel goed over kwam. Het werd MaiDiving. Gewoon omdat alles klopte met wat wij zochten.

 

Zowel de duikschool als het duiken zelf bleek voor mij een schot in de roos. Ik voelde me al heel snel thuis bij MaiDiving. En duiken vond ik direct fascinerend. Waarom ik me zo thuis voelde bij MaiDiving wist ik in het begin niet zo goed te omschrijven. Het heeft natuurlijk met de mensen te maken die deel uitmaken van het team en van de duikers die je er aan treft. Dat bepaalt voor een heel groot deel de sfeer die er hangt. Die past heel goed bij mij. Maar het is meer. Al snel na m’n Open Water brevet wilde ik meer en de begeleiding die ik daarbij kreeg was super relaxed, leerzaam en iedereen is altijd behulpzaam geweest in alle ontwikkelingen die ik heb doorgemaakt. Of het nu ging over een vervolgcursus of voor een vakantie naar Egypte, je kan altijd terecht met je vragen.

 

Recentelijk ben ik begonnen met de opleiding tot Divemaster. Het begon met een geintje tussen Vincent en mij. Maar daardoor werd het voor mij wel duidelijk dat ik al wel aan die stap toe was. Ik weet wel van mezelf dat ik het supertof vind om mensen te helpen hun weg te vinden in iets wat voor mij een passie is. Ik was alleen niet overtuigd of ik dat na pas anderhalf jaar ervaring/ training/ opleiding al wel kon. Bij MaiDiving waren ze daar heel duidelijk over … ‘jij kunt dat!’ Tja dan is de keus heel snel gemaakt…